1000u anapara ile altı haneli kazançlara ulaşmak, bu 5 gün sanki geçmiş 8 yılın öğrenim ücretini bir kerede geri toplamış gibi hissettirdi. Püf noktası mı? Aslında sadece iki kelime: korkak+istikrarlı.

Öncelikle ne kadar korkak olduğumu anlatayım—başlangıç sermayemi doğrudan 5 parçaya böldüm, her bir pozisyon toplam pozisyonun %20’sinden fazla olmamalı. Neden bu kadar korkak? Çünkü birkaç yıl önce zarar ettim, o zamanlar kendime güveniyordum, hemen giriyordum, sonuçta bir geri çekilme ile altı aylık kazancımı geri verdim. O zamandan beri anladım ki, piyasa sizin kendinize güvenmenize göre size yüz vermez.

Bu sefer çıkış yapabilmemin sırrı, göstergeleri "sağlık raporu" gibi görmek—sadece bazı veriler iyi görünüyor diye değil, tüm göstergeler yeşil ışık yakmalı ki harekete geçeyim.

**İlk pozisyonu nasıl girdim?**

MACD’yi neredeyse 4 saat izledim. Birçok kişi altın kesişim (golden cross) oluştuğunda hemen giriş yapar, ama ben çok fazla "sahte hareket" gördüm—hızlı çizgi ve yavaş çizgi biraz dokunup sonra ayrılır, bu hiç anlamlı değil. Benim beklediğim, hızlı çizginin yavaş çizgiye yapışıp 1 saatten fazla kalması, kırmızı sütunun kademeli olarak yükselmesi ve hacmin önceki seviyeden belirgin şekilde artmasıydı. Arada iki kez MACD yeni kesişip ayrıldı, ben yine de harekete geçmedim. Tüm bu koşullar sağlandığında, ilk pozisyonu deneme amaçlı girdim. Sonra hareketler gösterdi ki, bu sabır boşa gitmemiş.

**Pozisyonu artırma anında neredeyse titremek üzereydim**

Üçüncü gün geri çekilme sırasında RSI doğrudan 28’e düştü, Bollinger Bantlarının alt bandını izliyorum, içimde sürekli "kesinlikle kırılmasın, kesinlikle kırılmasın" diye söylüyorum. Neyse ki alt bant sanki lehimlenmiş gibi duruyor, dayanıyordu. Ama hemen pozisyonu artırmadım, RSI’nin yavaş yavaş 35’in üzerine çıkmasını bekledim, bu düşüş dalgasının geçtiğini onayladıktan sonra ikinci pozisyonu ekledim. O gün hesapta sayılar yukarı sıçradı, o his, rastgele girip doğru olduğunu görmekten çok daha güven vericiydi.

**En panik olduğum an, beşinci günün sabahıydı**

Aniden büyük bir düşüş yaşandı, gerçekleşmemiş kazançlar neredeyse yarıya indi. Panik değilim diyemem, ama yine de önce göstergelere bakmaya zorladım kendimi—MACD hala sıfır çizgisinin üzerinde, ölüm kesişimi (死叉) oluşmamış; Bollinger Bantlarının orta çizgisi düşüşü tam yakalamış, kırılmamış. Eskiden panikleyip satış yapıp daha fazla zarar ettiğim dersleri hatırlayınca, kendime dedim ki: boşuna hareket etme. MACD tekrar kırmızı sütunlar göstermeye başlayıp RSI aşırı satım bölgesinden uzaklaşınca, üçüncü pozisyonu ekledim. Sonraki günlerde, geri çekilen gerçekleşmemiş kazançlar yavaş yavaş tekrar yükseldi.

**Çıkış konusunda önceden plan yapmak şart**

Pozisyona girmeden önce çıkış stratejimi belirlemiştim: hedefe biraz kala ilk olarak %30’u satıp karı realize edeceğim; biraz daha yükselince %40’ını, en sonunda ise kalan %30’u bırakıp daha fazla kar edip edemeyeceğime bakacağım. Neden "en yüksek noktada" değil? Çünkü bu yıllar içinde çok kişiyi gördüm, K-line’a bakıp en yüksek noktayı yakalamaya çalışıyorlar, ama piyasa bir dönüş yapınca kazançlar tamamen geri gidiyor. Gerçek kazanç, cebinizde olan para, gerçekleşmemiş kazançlar ise sadece rakamlar.

8 yıl sonunda anladım ki, bu piyasa zengin olma efsaneleriyle dolu, ama o hikayeleri sadece dinlersiniz. Gerçek hayatta kalmanızı sağlayan, her adımı sağlam atmak ve her işlemi mantık üzerine kurmak, sezgi ve şansa dayanmak değil. Bu sefer, dört haneli rakamdan altıya ulaşmak, hiçbir bahisle olmadı; tamamen "gösterge uygun diyorsa, pozisyon yeterince büyükse" prensibiyle ve disiplinle oluştu.