NFT alanı son birkaç yılda ciddi şekilde çarpıtıldı.

Biliyorsun, işin nasıl olduğunu. Beyninizi bir beyaz liste yeri için harcayın. Önceki koleksiyonlarını tutmuyorsanız, yeni ürünün mint'lenmesi mümkün değil. Alpha grupları mı? Onlar, herkes izlerken ziyafet çekiyor.

Bu tüm kapama saçmalığı. Elbette, yapay bir heyecan yaratıyor. Hiç kimsenin gerçekten kazanmadığı bu ayrıcalık illüzyonunu oluşturuyor.

Ama dikkatimi çeken şey şu—bazı projeler senaryoyu tersine çeviriyor. Kaliteli sanat eserleri. İlgi çekici hikayeler. İkinci bir ipotek gerektirmeyen adil fiyatlar. Ve en önemlisi? Kapı sonuna kadar açık. Atlama gereksinimleri yok. Gizli el sıkışmalarına gerek yok.

Bu yaklaşım, NFT'lerin ne hakkında olması gerektiğine bir geri dönüş gibi hissediyor. Erişilebilir dijital mülkiyet. Gruplar yerine topluluk. Spekülasyon yerine sanat.

Belki sonunda neyin önemli olduğunu hatırlıyoruz. 🦎