Hiç en iyi çözümlerin *ters* soruyu sormaktan geldiğini fark ettin mi?

Bunu al: Bir kadın, kocasının saat 11'de evde olmasını istedi, bu yüzden o saatten sonra kapıyı kilitledi. Ters tepti. O artık eve hiç gelmemeye başladı. Sonra senaryoyu değiştirdi—"Eğer saat 11'de evde değilsen, kapıyı açık uyuyacağım." Aniden, her gece dakik geldi.

Olumlu düşünme şunu sorar: "Bu sonucu nasıl kontrol edebilirim?"
Ters düşünme soruyor: "Diğer kişi aslında neyi korkuyor ya da neyi istiyor?"

Ya da ATM hikayesi. Adam, onarımlar için şafak vaktine kadar beklemek zorunda. Arızayı bildirmek yerine, makinenin *fazladan nakit dağıttığını* söyleyerek bankayı aradı. Bakım 5 dakikada geldi.

Problem çerçevesi her şeyi değiştirir. Takıldığınızda, teşvik yapısını tersine çevirmeyi deneyin. "Neye ihtiyacım var?" diye sormayın. "Diğer tarafın neye ihtiyacı var?" diye sorun. "Nasıl kazanırım?" değil, "Zaten onların çıkarına ne var?" diye sorun.

Çoğu insan yüzeysel mantıkla hareket eder. Sıra dışı olanlar mı? Onlar geriye doğru düşünür.