Başkanlık gücü ve ticaret politikası üzerinde yasal bir çatışma gelişiyor. Muhafazakar kanattan üç yargıç, acil durum yasalarının gerçekten yönetimin isteğine göre ithalat tarifelerini uygulama veya değiştirme konusunda sınırsız yetki verip vermediği konusunda sert bir şekilde karşı çıkıyor.

Dava, sadece hukuki teoriden daha büyük bir şeyi ele alıyor - ekonomik politikanın kollarını kimin kontrol ettiği ile ilgili. Tarife değişiklikleri öngörülemez şekilde kaydığında, piyasalar tepki gösterir. Kripto da dahil. Ticaret gerginliklerinin yatırımcıları riskli varlıklara doğru ya da uzaklaştırabileceğini gördük.

Burada ilginç olan, muhafazakar taraftan gelen şüphecilik. Onların yürütme yetkisini desteklemesini beklersiniz, ancak görünüşe göre, yetkilerin çok geniş görünmesi durumunda bile kırmızı bayraklar görüyorlar. Acil durum yasası çerçevesi krizler için tasarlandı, sürekli politika ayarlamaları için bir boş çek değil.

Makro trendleri izleyenler için bu önemlidir. Gümrük belirsizliği dalgalanma yaratır. Şirketler plan yapamaz. Tedarik zincirleri karmaşıklaşır. Ve geleneksel pazarlar sarsıldığında, sermaye akışları alternatifler aramaya başlar—bazen bu kriptoyu, bazen de güvenli limana kaçışı ifade eder.

Sonuç, ticaret politikalarının gelecekte nasıl oluşturulacağını yeniden şekillendirebilir. Daha öngörülebilir kurallar mı? Bu genellikle zamanla riskli varlıklar için olumlu bir durumdur. Sürekli yürütme esnekliği mi? Bu, daha fazla oynaklık anlamına geliyor.