Son zamanlarda bir ders çıkardım: büyük yükselişleri görünce hemen dalmak, bu alışkanlığı tedavi etmem lazım.

Şu anda ekranda dolup taşan AI konsept hisselerinden bahsedelim, her gün mor mor parlıyor. Açıkçası, içimde bir heyecan var ama sonunda kendimi tuttum. Neden? Çünkü bu balonun ne kadar şiştiğini bilemiyorum. Anlayamadığım bir şeye, gözlerim açık bir şekilde uçup gitmesini izlemek, anlamadan içine dalmaktan çok daha iyi. Bu "anlamadığımı anlayıyormuş gibi yapmak" en tehlikelisi - ellerimi tutmak, her şeyden daha önemli.

Ama sadece sabretmek yeterli değil, hayatta kalabilenler "iki ayakla yürümeyi" bilir.

Ben kendim bir örneğim: Elimdeki Bitcoin bir süre önce 98000'e düştüğünde, neredeyse insanı kusturacak hale gelmiştim; ayrıca o GIGGLE, manipülatörler eğlenceli bir dağ yokuşunda gibi oynadı. Ama o sırada diğer taraftaki Pinduoduo, huzur içinde yatıyordu - biri teşvik ederken, diğeri destek oluyordu.

Kripto varlıklar (örneğin Bitcoin, GIGGLE gibi) bir şansa dayanarak, 196000'lik o katlanma hayaliyle alınıyor, heyecan var ama gerçekten büyük riskler de var. Tüketim odaklı hisseler ise, Pinduoduo gibi, o kadar çılgın değil ama istikrarlı, kripto pazarındaki dalgalanmaların bir kısmını dengeleyebilir ve biraz nakit akışı sağlayabilir.

Zaman uzatıldığında, parayı farklı sepetlere yaymak - altın, tahviller, evler, hatta enerji ve nükleer enerji gibi - kendinize bir zenginlik sigortası eklemek gibidir. Boğa piyasası ve ayı piyasasından korkmazsınız.

Bunu küçük yatırımcıların saçmalığı olarak düşünebilirsiniz, ama aslında büyük oyuncular da böyle yapıyor. Mesela Sun Yuchen'den bahsedelim, bu kişinin birçok tartışması var ama yatırım görüşü tartışmasız — o, Nvidia'dan kazandığı parayla hemen hidroelektrik santralleri, nükleer enerji gibi somut projelere yöneldi.

Üst düzey oyuncular artık kavramları speküle etmekten gerçek sanayiye yatırım yapmaya yönelmeye başladılar, bu durum üzerinde düşünmeye değer.