Son zamanlarda sürekli bir şeyi düşünüyordum.

Herkes bize "yavaş yavaş zenginleşmemizi" tavsiye ediyor.
Ama biz zenginliğin özünü arıyoruz.
Sadece genç olduğumuz için değil mi?

Biz, "gençken özgür biri olabilen" olmak için çabalıyoruz.
yıllarca beklemek yerine
Ancak çabayı geç bir biletle değiştirdim.

Sonuçta, birçok deneyim yaşla birlikte azalır.
Seyahat, dürtü, merak, dayanıklılık, sonsuz olasılıklar
Bunlar yalnızca gençken en canlıdır.
O zaman eğer zenginlik sadece yaşlandıktan sonra gerçekleşiyorsa
Anlamı ne kadar kalacak?

Belki de en çok düşünülmesi gereken soru şudur:
Ne kadar mutluluğun ertelenmesi, buna değer sayılır?
Ve ne kadar mutluluk var?
geciktirilemez